اگر باران بودم آن قدر می باریدم تا غبار غصه هایترا از بین ببرم.

 اگر گلی بودم شاخه ای از خود تقدیمت می کردم.

 اگر اشک بودم به زیر پاهایت می باریدم.

 اگر بهار بودم شکوفه ای از خود تقدیمت می کردم.

 اگر ساز بودم آهنگ دوست داشتنی ات را می زدم.

اما افسوس که:

    نه بارانم نه گلم نه اشکم نه بهارم ونه سازم!!!!!

   اما هرچه هستم وهر کجا باشم با تمام وجود خواهم گفت:

                                                                       دوستت دارم./